Inzichten
De Outdoor: een gedeelde verantwoordelijkheid
Een tafelgesprek waarin een belangrijk thema wordt besproken: de outdoor als een missie op zoek naar nieuwe codes en verantwoordelijkheden in een veel breder project waarin talloze partijen een rol spelen.
Een interessant standpunt is dat van de architect Gianandrea Barreca, die het thema introduceert met de toelichting dat de outdoor volgens hem een ruimte is die de grens tussen binnen - bijvoorbeeld ons huis - en buiten, dat wil zeggen de openbare ruimte, definieert.
Hij gaat verder met te zeggen: “Als we denken aan een veranda, loggia, ommuurd erf of patio woning als elementen, dan kunnen we ze allemaal definiëren als ambigue grensgebieden, tussen het binnen en buiten zijn, tussen privé en gedeelde eigendom”.
Tartaro zet de dialoog voort, waarbij hij praat over de outdoor ruimte in het kader van onroerend goed, en geeft het woord aan de gasten. In het verleden werd er over het algemeen niet bijzonder veel aandacht besteed aan het terras of de outdoor ruimte in verhouding tot de rest van het project; tegenwoordig focussen projecten zich daarentegen juist veel meer op de buitenruimte. Vroeger was het terras ook eigenlijk echt iets voor wie op de laatste verdieping woonde, voor het penthouse of voor een bijzonder prestigieuze ruimte: tegenwoordig is de outdoor ruimte belangrijk in elk soort gebouw en verandert het de morfologie daarvan, waarbij het de overgang van gordijngevel naar meer organische ruimtes aangeeft.
Dit thema waarin het beeld van het gebouw verandert dankzij een verrijking, een uitbreiding van de buitenruimte (of die nu privé of collectief is) is een veelbesproken thema en onderstreept hoe in de post-pandemische periode bepaalde behoeften aan het licht zijn gekomen, die eerst haast overschaduwd werden.
Maar wat is het sleutelwoord voor een succesvolle coördinatie van een dergelijk proces, dat zo complex is en waarin zoveel verschillende partijen aanwezig zijn? Denk aan de externe opdrachtgevers, de eindgebruikers, de ontwerpers, de architecten, en de overheden.
Hierover zijn alle deelnemers van ons rondetafelgesprek het eens: dialoog.
Een dialoog betekent niet alleen goed met elkaar overweg kunnen, maar ook tot een synthese van visie en waarden komen met het doel een synergie te creëren die ertoe in staat is een gezamenlijk traject te bouwen.
Paolo Amoretti neemt het woord: “Outdoor, interior, exterior en landschap bevinden zich door de vormgeving in een fantastisch moment, gekenmerkt door een bijzondere euforie en oneindige mogelijkheden”. En hij voegt toe: “De juiste benaderingswijze is door middel van schema’s. Een team van ondernemers, marketing professionals met de regie van de architect die allen een gezamenlijk doel delen.”
De echte uitdaging voor bedrijven is om bereid zijn om te luisteren naar deze behoeften: Voor Corradi heeft de dialoog met de partijen altijd al een belangrijke rol gespeeld in ieder project, maar daarnaast is het essentieel om goed te begrijpen wat de behoeften van de consument zijn.
Tot slot, voegt Davide di Marcantonio nog toe: “De buitenruimte is veranderd: tegenwoordig is een huis zonder buitenruimte haast onverkoopbaar. We moeten dus leren hoe waardevol de outdoor ruimte is, waarbij de buitenruimte van een woning beheerd moet worden met respect voor de gevel, het landschap, de mede-eigenaren en de privacy”.
Maar wat is het standpunt met betrekking tot de privacy als we het over de outdoor ruimte hebben? Volgens Di Marcantonio:
“moeten we accepteren dat als een deel van ons leven zich naar buiten verplaatst, dat onvermijdelijk ook een deel van het stadsgezicht wordt. Er is een significante verandering in de beleving, waarbij de outdoor structuur functioneel wordt om te kunnen genieten, niet om zich te verstoppen”.
De tweedeling tussen privé en openbaar raakt altijd al verschillende thema’s: een privé outdoor structuur op een open en openbare plek heeft een codering nodig. Als we het over stadsplanning hebben, dan kunnen we niet zonder een aantal richtlijnen die vertegenwoordigen wat de stad over de tijd uitgedrukt heeft en normaliseren wat spontaan is geboren, om zo een architectonische en landschappelijke identiteit te geven aan een straat, een plein of een stad.
En als we denken aan ons eigen Europees grondgebied, dat zo rijk is aan verschillende culturen en tradities, is het niet moeilijk om te begrijpen dat de zorg voor de outdoor een bijzonder belangrijke taak is: respect voor het landschap waarin er gewerkt wordt want door de juiste waarde te geven aan de verscheidenheid die er is, wordt ons land één van de mooiste landschappelijke, artistieke en architectonische schoonheden ter wereld.